Hoe gaat het met de man van de vorige blog Aanpassen die in een pak rondloopt dat hem helemaal niet past? Ik geef hem het woord:
"Tja, daar loop ik dan met een pak wat gewoon niet goed op maat gemaakt is. Eerst vond ik het wel een goede gedachte van die kleermaker, dat had hij even snel opgelost. Maar na een tijdje begon het toch te knellen. Die kleermaker kan wel mooi zeggen dat ik met ingetrokken buik en met een opgetrokken rechterheup moet lopen, maar weet je hoeveel energie dat kost?!
Daarbij komen al die ‘moet-je-hem-zien’ blikken van mensen die maken dat ik me van binnen heel schuw voel. Ik ga bijna geloven dat er iets mis is met mij. Had ik nou maar niet naar die kleermaker geluisterd, nu zit ik met dat stomme pak. ‘Kleren maken de man’ zeggen ze. Nou, mooi niet, ik heb meer het idee dat kleren me breken…Alhoewel, er zit ook een voordeeltje aan: het levert best wat aandacht op. Weliswaar surrogaat aandacht, maar wél aandacht. En ’n beetje gezien en erkend worden is niet verkeerd. Stel dat ik dit pak uitgooi, wie garandeert me dan dat ik nóg gezien word…misschien lopen ze me dan zo voorbij. Weet je, in mijn hart ben ik daar een beetje bang voor, dat ik er niet toe doe. Maar als ik eraan denk om heerlijk ontspannen en normaal te lopen, dan heb ik daar zo’n zin in. Dan kan ik heus denken: ‘ze kunnen me wat, ik ga het gewoon doen!’ Ik geloof dat ik maar ‘ns door ga pakken; laat ik terug gaan naar die kleermaker. Ik weet al wat ik zeggen zal: 'Kleermaker, heel leuk bedacht van u, dat strompelen, maar het werkt niet. Doodmoe word ik er van en het levert me geen gezonde aandacht op. Hier heeft u het pak weer terug.'
Gelukkig, er zijn geen klanten, maar de kleermaker is er niet, wel zijn baas. Uitnodigend vraagt hij wat hij voor me kan doen. Als ik mijn verhaal vertel, reageert de baas zeer resoluut. 'Dit kan en mag niet gebeuren, u mag het ruilen voor een nieuw pak, ik zal uw maten nog eens goed opmeten en dan kunt u het over één week ophalen. En u neemt het pak niet mee voordat u overtuigt bent dat het als gegoten zit! Hier heeft u de nota, tevens bewijs, uiteraard is het kosteloos'. De baas zet er met grote letters op: 'Voldaan'.
Pfff, ik krijg een pak waarin ik me niet anders hoef voor te doen dan ik ben, een pak waarin ik niet opval, maar gewoon mezelf ben. Wat zal dat met me doen? En wat zullen de mensen op kijken. Het kan maar zo dat er een ánder contact tot stand komt met de mensen die ik tegenkom. Een andere verbinding, puurder, omdat ze mijn puurheid meer zien. Het is een pak van mijn hart als ik de winkel uitloop, ik hoor de baas nog net zeggen: 'Blijf jezelf, het staat je prachtig!'"