Ik las eens een merkwaardig verhaaltje, dat me altijd is bijgebleven. Glimlachend geef ik het de titel ’Aanpassen’, want het gaat over een kleermaker en zijn klant:
‘Er was eens een man, die bij een kleermaker een pak had laten aanmeten. Toen hij kwam passen, bleek de kraag van de jas te wijken. De kleermaker zei tegen zijn klant: “Dat ligt niet aan de jas, maar aan ú. U moet wat meer naar achteren lopen”. Toen de man dat deed, bleek zijn broek niet te passen. De kleermaker zei: “U moet een beetje meer met uw buik naar voren lopen, dan valt de broek precies goed!” Ten slotte was ook de ene broekspijp langer dan de andere. De kleermaker zei: “Dat ligt niet aan de broek, maar aan u. Als u een beetje schever loopt zult u merken dat de broek precies past”. De man ging in zijn nieuwe pak een wandelingetje maken, volgens de aanwijzingen van de kleermaker. Hij hield zijn been stijf, zodat de broekspijp paste. Hij zette een hoge rug op en stak zijn buik naar voren. Zo strompelde hij door het park. De mensen die hem zagen, stootten elkaar aan en zeiden: "Wat moet dat een knappe kleermaker zijn, die voor zo’n mismaakte man een pak kan maken!”
Ik herken me wel wat in die man -niet dat ik met ingehouden buik door het park loop;)- op een figuurlijke manier. In mijn hoofd zit namelijk ook zo'n kleermakertje die me influistert hoe ik lopen moet. Zijn ideeën en gedachten zijn in de loop van de tijd binnengeslopen en zijn niet altijd reëel. Net zo onwerkelijk als de idee dat een scheef genaaid pak een goede pasvorm krijgt als je op een bepaalde manier gaat lopen. Irrationele gedachten zijn bijvoorbeeld: 'Ik moet me de moeilijkheden van anderen altijd zoveel mogelijk aantrekken.' Of 'Ik kan er absoluut niet tegen als dingen anders gaan dan ik wil.' Of 'Ik mag geen enkele fout maken, anders ben ik een waardeloos figuur.' Een mens is slim en creatief om zijn gedrag op irrationele gedachten aan te passen, vooral als het hem waardering oplevert. Het prijskaartje wat er aan hangt valt echter tegen: het is vermoeiend om zich in bochten te wringen en een levenshouding aan te nemen die niet bij het eigen hart past. Voor ik het weet lig ik in de valkuil, de valkuil van 'hoe maak ik het anderen naar het zin' of 'hoe houd ik alles onder controle' of 'hoe voldoe ik aan andermans verwachting' of...
Hoe pareer ik dat 'interne kleermakertje' en waar haal ik de veerkracht vandaan om mezelf te blijven? Hoe voorkom ik dat ik niet naar andermans pijpen dans? In de volgende blog ontdekt de man: ruilen mag.