Vakantie vieren is een cadeau: thuis blijven in een ander levensritme of weggaan op vrijwillige basis - bizar bijzonder in de context van vluchtende medeburgers! - en dan weer thuiskomen in je veilige vertrouwde omgeving. Vakantie heeft iets weg van een slakkengang. Op een vertraagde manier schuifel je door de tijd. De zomervakantie vergelijk ik wel eens met de jaarwisseling: het is een overgangsfase. Ik krijg de tijd om terug te kijken naar de sporen achter me en met mijn voelsprieten tast ik de weg af die voor me ligt. Wat maakt me blij, wat kan ik anders doen, waar droom ik van, waar heb ik spijt van, wat maakt me verdrietig, waar verlang ik naar, wat wil ik achter me laten, kortom: bezinningstijd.
Nu ik het over slakken heb komt het woord ontslakken bij me boven. Wat is dat voor glibberig woord? Ik zoek het op. Het schijnt dat pesticiden die ons lichaam binnenkomen door bespoten groente en fruit, zich ophopen in vetreserves. Ontslakken of detoxen is een kuur, waarbij je alleen kruidenthee of sappen drinkt, waardoor de gifstoffen uit je lichaam worden gespoeld. Een bizar idee: slakken in mijn lijf. Ik laat het voor wat het is, maar het woord ontslakken pik ik in en plak ik op het woord vakantie. In figuurlijke zin kan ik er wel wat mee.
Dan kom ik bij het woord opschonen, het past in de bezinningstijd. Opschonen, met een schone lei beginnen; een uitdrukking die door het digitale tijdperk is overwoekerd. Waar wordt nog een lei gebruikt? Zo’n grijs stenen plankje waar je met krijt op schreef, maar met één veeg ook alles weer kon verwijderen. Het is een mooi beeld, vooral als ik bedenk dat de 'pesticiden' van mijn gedachten, woorden en daden weggeveegd kunnen worden. Vakantie vieren stimuleert me om elke dág een slakkengangetje in te lassen, het is goed voor geest, ziel en lichaam. Elke dag ontslakken is heilzaam. Hoe sneller de tijd gaat, hoe urgenter het is om traagheid te oefenen: een moment stilstaan, bezinnen en opnieuw beginnen.