'Bloemen zijn langs elke levensweg te vinden, kunst is om er een boeketje van te binden’. Een levensles die vanzelf open bloeit tijdens een wandeling in dit jaargetijde. Na een wandeling met mijn broer en schoonzus moest ik er ook aan denken. We gingen even van het paadje af om een wild zwijn met zijn jonkies van dichtbij te bekijken -stil maar, ze zaten achter het gaas-, toen we een gezin tegenkwamen die ons waarschuwde: "pas op hoor, niet deze bloemen aanraken, want dat zijn de berenklauwen, zodra je die vastpakt krijg je blaren!" We keken er terloops naar en bedankten de vriendelijke mensen. Heel voorzichtig liepen we tussen de berenklauwen door terug naar de weg. Even later keken we nog eens naar de mooie witte bloemen, keken elkaar aan en zeiden: "Maar dat is toch geen berenklauw, dat is fluitenkruid!" We schoten hartelijk in de lach, dat we het zomaar voor waar hadden gehouden en onze houding erop hadden aangepast.
Iets voor waar houden op grond van aannames: daar betrap ik me regelmatig op. Hoe vaak zit ik ernaast! Raar, die interne gedachtenkronkels. Nog erger is het wanneer ik mijn gedrag erop aanpas door bijvoorbeeld in mijn schulp te kruipen. Dan doe ik mezelf tekort. Maar ik kan ook een ánder tekort doen door aannames. Als iemand bot reageert denken van “nou moe, wat chagrijnig is tie!” Terwijl bij doorvragen blijkt dat hij net te horen heeft gekregen dat hij geen werk meer heeft. Een andere valkuil is dat ik denk dat anderen wel kunnen weten wat ik denk, dus daarom te weinig mijn gedachten en gevoelens kenbaar maak. Nou ja, zo kan ik nog wel even…Het enige wat werkt tegen aannames is vragen stellen en open communiceren, om zo te weten wat een ander beweegt en beleeft.
Ik weet het weer na deze wandeling: kijk goed naar de bloemen op je levensweg, naar de positieve dingen. En laat je niet in het veld sturen met overtuigingen die niet kloppen, of ze nu van buiten komen of van stemmetjes binnenuit. Weet je zeker dat het fluitenkruid is? Trap dan niet in de berenklauw. Het is venijniger dan je zo op het eerste oog ziet: je moet op de blaren zitten. Los komen van aannames: hoe relaxed. Ik vervolg fluitend mijn weg.
En…de volgende keer nemen we ANNA mee op de wandeling: Altijd Navragen, Nooit Aannemen;)