“Mam, je kunt op je website ook wel een blog schrijven,” zegt mijn zoon, die de website onderhoudt en heeft gebouwd.
Als eerste reactie wijs ik het af, zoals ik dat meestal doe met nieuwe bezigheden die tot me komen. Een onderhuids gevoel van ‘dat kan ik niet’ springt dan naar boven. Maar na een week komt de vraag weer bij me binnen en denk ik: “nja, ’t is misschien niet eens zo gek, inmiddels adem ik geruime tijd hier op aarde en heb veel woorden, gedachten en gedichten verzameld. Zou ik daar van uit kunnen delen in een blog? “
Ik veer op en pak de laptop bij zijn toetsen. En maak een nieuw mapje ‘Blog’ in de map ‘site Veerkracht’. Binnen korte tijd staan er tien titels waar ik wel een tekst onder kan hangen.
Maar nu eerst een begin, wat zet ik daarin en wat zet ik er boven? Laat ik het op een introductie houden. En mijn gevoel weergeven, want dat vergeet ik vaak. Het uitdelen van gedachten en woorden is een beetje eng: 'wat vindt men er van?' Dat voelt kwetsbaar. “Maar kom op Herma, laat je daar niet door leiden, je bent nooit te oud en te fout om te leren”, zeg ik tegen mezelf. Ik hoop dat er voor deze of gene iets bij zit, wat blijft haken.
En dan nu nog een titel. Laat ik het warming-up noemen. Een opstap naar volgende blogs. Eén keer per maand zorg ik voor een nieuwe. Het zal je niet verrassen dat de tweede blog over ‘Veerkracht’ gaat.
Waarom deze naam voor mijn praktijk? Lees het de volgende keer.
Een bericht ontvangen als mijn nieuwe blog er is?
Meld je aan en blijf op de hoogte