Als kind blaakte ik niet van zelfvertrouwen. In de zesde klas werd ik getest en er kwam onder andere dit puntje naar voren: 'Herma heeft aanmoediging nodig, pas dán laat ze zien wat ze kan.' Kan beroerder. Met vrolijkheid en door af en toe in mijn schulp te kruipen wist ik het wel te verbloemen. Gaandeweg is m’n zelfvertrouwen gegroeid, doordat ik inderdaad werd aangemoedigd. ‘Wat wij in het leven het meest nodig hebben is iemand die ons er toe brengt te doen waar wij toe in staat zijn.' (R.W. Emerson 1803-1882) Klopt!
Een praktisch voorbeeld hierbij is het leren fietsen. Eerst met zijwieltjes en duwtjes in de rug. Dan komt het moment dat de zijwieltjes eraf gaan. Als ouder rennen we ons in het zweet achter de jonge fietser aan, dan ineens laten we het fietsje los. We roepen: “ja, je kúnt het, goed zo, ga door!” Kijk, dit zijn nu van die duwtjes die ertoe doen in ons leven. Als er genoeg van die aanmoedigingen zijn op allerlei gebied, dan groeit het zelfvertrouwen. Dát het groeit is best belangrijk. Want met genoeg zelfvertrouwen kunnen we onze kwaliteiten gepast inzetten. (zie vorige blog) Inderdaad, ik zeg bewust 'genoeg' en 'gepast'. Bij onvoldoende zelfvertrouwen zetten we onze kwaliteiten te weinig óf teveel in. Of we voegen ons gedrag naar wat anderen van ons verwachten. Ook al lijkt er een voordeel in te zitten, we doen ons zelf tekort óf we lopen ons zelf voorbij. Letterlijk. We raken het contact met ons zelf kwijt. Bij teveel zelfvertrouwen gebeurd er ook van alles, dan kan het maar zo dat je op stelten door het leven gaat. Maar nu houd ik het even bij genoeg zelfvertrouwen: dan durf je te staan voor wie je bent. En je kwaliteiten zet je gepast in: je kunt kiezen hóe en wanneer je ze inzet binnen je grenzen. Dat is inclusief falen en vallen, en de ene keer is opstaan makkelijker dan de andere keer. Maar je doet het, met of zonder hulp.
Deze corona tijd leert ons des te meer - ook als er genoeg zelfvertrouwen is- dat we afhankelijk zijn van tijd en 'toeval', van omstandigheden en mogelijkheden. Elkaar aanmoedigen is hartverwarmend, juist nu. Ik hoop van harte dat deze crisis geen afbraak doet aan ons zelfvertrouwen. Wie weet kunnen we ándere kwaliteiten inzetten, waarvan we niet dachten dat we ze hadden. Ik moedig je aan om te doen wat je hart vindt om te doen.