Niets is wat het lijkt. In een eerdere blog noemde ik dat slufteren. De sluftergedachte helpt om niet te kijken wat voor ogen is en niet te oordelen over een ander. Nu borduur ik daar even op door, want voor ik er erg in heb doe ik mee met een interpretatie die helemaal 'in' is. Ik doel op het zinnetje: "Komt goed!" Ongetwijfeld heeft iemand het de afgelopen tijd tegen je gezegd. Het is een standaard uitdrukking geworden die te pas en te onpas wordt gebruikt. Als ik een bestelling doe bij de chinees of vanwege kiespijn een afspraak maak bij de tandarts, het is één en al bemoediging: "Komt goed!" De echte enthousiasteling zegt zelfs: "Komt helemaal goed!" Diep in mijn hart weet ik inderdaad dat alles uiteindelijk goed zal komen, maar hoe zit dat in het hier en nu? In het volgende verhaal uit de Chinese traditie zit een wijsheid die ik wel gebruiken kan:

'Op het erf van een Chinese boer kwam op een dag een wild paard aangelopen. Het enige wat de boer hoefde te doen was het hek sluiten en hij had een prachtig, kostbaar paard. Zijn dorpsgenoten keken vol bewondering naar het dier en zeiden jaloers: ‘Jij hebt ook altijd geluk!” En de boer antwoordde: “Misschien.” Zijn zoon zette zich in om het paard te temmen, maar op een dag viel hij van het paard en brak zijn been. De dorpsgenoten kwamen langs, schudden hun hoofd en zeiden: “Wat een pech, je zoon met een gebroken been, nu kan hij je niet helpen op het land. ” En de boer antwoordde: “Misschien. Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet is dat mijn zoon zijn been heeft gebroken.” Niet veel later kwam het leger soldaten ronselen in het dorp. Alle jongemannen die sterk en gezond waren werden meegenomen. Maar de zoon van de boer mocht thuisblijven. Hij zou van weinig nut zijn voor het leger. En de dorpsgenoten schudden het hoofd en zeiden tegen de boer: “Wat een geluk.” En de boer glimlachte rustig en dacht ….'

Nu ben ik er uit. Als iemand tegen mij zegt: "Komt helemaal goed!" dan antwoord ik: "Misschien..."